Parijs Roubaix kasseistroken: de zwaarste en bekendste op een rij

Dit artikel is geschreven door Sander Kolsloot van Cycling Destination. 

Bekijk ook het Paris Roubaix shirt!

Speciaal voor een van de mooiste voorjaarsklassiekers hebben we dit Hell of the North design. shop nu!

De kasseienstroken tussen Parijs en Roubaix: de hel van het noorden

Het gebied tussen Parijs en Roubaix glooit een beetje, in Nederland spreken we al over heuvels. De streek nodigt eigenlijk helemaal niet uit om lekker te gaan fietsen. Maar de magie van ‘Roubaix’ trekt elk jaar vele wielerfans naar deze streek. Het is voor hen die gek genoeg een keer over ‘Mons-en-Pévèle’ of ‘Carrefour de L’Arbre’ te fietsen. Dit zijn kasseienstroken die steevast met 5 sterren worden aangemerkt. Voor de niet kenners: grote gaten, puntige kasseien omhoog en stuiterend naar het einde. In de editie van 2021 dokkeren de renners over 30 kasseistroken, goed voor een totale afstand van 55 kilometer.

View this post on Instagram

A post shared by Ashley Norris Gruber (@ashleygruber)

Strook 1: Bos van Wallers – Trouee D’Arenberg | 5 sterren

Toen ik ooit voor het eerst de ‘Hel van het Noorden’ keek, is dit mij bij gebleven. De Trouee D’Arenberg. Het bos van Wallers. De lange, rechte weg tussen de bomen door. De stuiterende sturen, wat zeg ik, de stuiterende renners. De eerste editie die ik keek, ik weet het jaar niet meer precies, was nat en vies. Veel renners gingen onderuit.

De strook van Arenberg is wat mij betreft de kasseienstrook van Parijs-Roubaix. Zo iconisch. Eigenlijk de eerste strook die echt pijn doet. Deze strook is 2,4 kilometer pure ellende. Of pure heroïek. Hier heb ik zo veel mannen zien vallen, over elkaar heen zien gaan, dat ik er graag nog een keer bij ga staan om dat mee te maken. In huidige jaren is het publiek gereguleerd, maar eerder kon je tussen de zee van toeschouwers de wielrenners niet eens zien. En kon je lastig inschatten hoe pijnlijk zo’n kasseistrook nu was. Tot een eigen valpartij je eraan herinnerde. Gebroken dijbenen, aangezichten aan gruzelementen. En dan ook nog een flink stuk omhoog. Dat maakt de strook in het bos van Wallers tot een van de zwaarste kasseienstroken in Parijs Roubaix. Een dik verdiende vijf sterren. 

Strook 2: Camphin-en-Pévèle | 5 sterren

Deze strook Camphin-en-Pévèle ligt er zo slecht bij. Meestal krijgt hij van de organisatie daarom vier sterren, of vijf. Flink stuiteren dus. De reden dat deze altijd in de top 5 van lijstjes staat van meest heftige kasseienstroken is de lengte van 1800 meter.Ook de nabijheid tot Carrefour de L’Arbre speelt een rol. In de wedstrijdversie van 2018 maakte Yves Lampaert hier het verschil. Als je hier zelf overheen wil wens ik je veel succes. Het is verschrikkelijk afzien. Er is geen ruimte voor een stukje door het gras of een stukje verlossing van het oneindige gestuiterd. 1800 lange meters doortrappen of de fiets, met ongeveer halverwege de haakse bocht naar rechts. Wees voorzichtig als je er zelf overheen gaat fietsen, helemaal als het geregend heeft. Want op deze strook kan het levensgevaarlijk zijn. 

Strook 3: Mons-en-Pévèle | 5 sterren

In 2018 stond ik zelf langs de kant bij de kasseienstrook van Mons-en-Pévèle. Niet voor de ‘Hel’ zelf, maar voor een etappe in de Tour de France. Ik kon me niet voorstellen dat de renners hier graag overheen wilden rijden. Wat een hotsen-knotsen begonia tuin van een weg was dit. Schots en scheve kinderkopjes. Het zou flink stoempen worden. Het was die dag volop zomer, want het was de Tour de France. Een droge dag dus. Toch sloeg de reclamekaravaan deze strook wijselijk over.

In deze etappe gingen er diverse de renners onderuit. Toch was een spektakel om het peloton eroverheen te zien gaan. Maar zelf deze 3 kilometer lange hel rijden, is nadien nog niet in me opgekomen. Het is er bochtig, het is er stoffig in de zomer en spekglad in de lente en herfst. De kasseienstrook van Mons-en-Pévèle is altijd garantie voor spektakel. Vraag het maar aan Fabian Cancellara, die in 2010 de beslissende demarrage plaatste voor de winst. Dat zorgt ervoor dat deze strook zeker niet ontbreken in de top 5 Parijs Roubaix kasseistroken.

Strook 4: Carrefour de l’Arbre | 5 sterren

Na het bos van Wallers is Carrefour de L’Arbre standaard met 5 sterren aangemerkt. Op deze strook wordt ook Parijs Roubaix vaak beslist. Op 15 kilometer voor de streep is dit hét moment voor de renners die nog wat over hebben. De kasseienstrook is iets korter dan de strook van Mons-en-Pévèle. Dat betekent niet dat het een makkelijke strook is. Met 2100 meters is het nog steeds veel te lang om ongeschonden overeen te komen. Mensen met gezond verstand gaan hier niet vrijwillig overheen fietsen. Nee. Enig gezond verstand zou ik ook thuis laten als je hier met de wielrenfiets overheen gaat. Dit doe je niet voor je lol, maar voor het verhaal achteraf. Want zoals de slogan van Chef d’Equipe ook is: het is pas leuk als het klaar is. Als je later de koers zit te kijken, dat je kunt zeggen; Daar ging ik ook uit het zadel!

Dit is de strook die voor altijd verbonden is met Marc Madiot (2x winnaar, hier vertrokken) en de BBC: Backstedt, Boonen en Cancellara. Die combinatie zorgt ervoor dat Carrefour de L’Arbre zeker niet mag ontbreken in de top 5 zwaarste kasseienstroken van Parijs Roubaix.

Strook 5: Warlaing-Brillon | 5 sterren

Vaak zie je in lijstjes over de zwaarste kasseienstroken andere klinkerstroken terugkomen, zoals Hornaing en Haveluy. Ik kies hier voor de strook van Warlaing-Brillon. Waarom? De reden is Mapei, 1996. Deze strook is voor mij onlosmakelijk verbonden met Roubaix. Ik herinner mij nog hoe ongelooflijk het was dat je een drietal aan de leiding zag rijden in deze koers. En wat voor een drietal. Eigenlijk waren ze met vier, maar Ballerini reed lek. Waar dat was? Juist, de strook van Warlaing-Brillon. Bijna 2 kilometer ellende. Sindsdien is deze strook een opgeknapt en verbeterd. Voor Ballerini was het destijd te veel ellende, want door een platte band moest hij de andere mannen laten rijden. De rest is historie, zo ook de beelden.